one week down, five to go

11 juli (Tine is jarig)
Morgen vertrekken we naar een nieuw onderkomen. We gaan in het huis van Shanta, de secretaris van de minister van Justitie, verblijven. Hij is een goede vriend en biedt ons zijn huis aan.
Voor de derde keer in een jaar verloor ik mijn pinpas. Ik ben hem nog nooit in zo'n ver land verloren. Pech gehad. Ik heb al een dealtje gesloten met de rabobank dus dat komt allemaal wel goed. Moet ik straks weer een nieuwe pincode onthouden...
Ik ben erg vermoeid want we hebben al veel gedaan in deze te korte week. De twee stagiaires zijn al flink aan het lesgeven geslagen, en we worden op teveel plaatsen uitgenodigd. Je wordt van links naar rechts geslingerd en dan weer terug. Het wordt misschien tijd voor wat ontstressende meditatie hier, want ik heb niet echt het gevoel dat ik tot rust kom. EN DAT WAS WEL DE BEDOELING! zo...
Het is natuurlijk ook erg frustrerend dat ons zo mooie project "school voor doven en doofstomme kinderen" misschien echt definitief in de soep dreigt te lopen. De rotte schakel dreigt iets rotter dan verwacht. HEt lijkt er zelfs op dat de hoofdlerares zelf een vreemd handje in deze zaak wil. Nou ja we willen haar in ieder geval nog "live" in de ogen zien en wat vragen stellen, maar dat blijkt ook nog niet zo gemakkelijk. Ze woont nogal ver weg en is slecht te bereiken.
Desalniettemin zijn Yves en ik uit voorzorg al op,zoek gegaan naar vervangprojecten. We hebben Buddha God en Alla, (Jaweh ook wel) gezworen nooit meer een project onafgerond te laten voor vertrek naar Nederland. We hebben een arme school gevonden waar nogal wat voorzieningen nodig zijn. Foto's en info volgen nog. KLeine achterstallige werkzaamheden zoals reparaties, verfwerk, maar ook het bouwen van sanitair, goede wc's m'et afvoer. We zijn ook bezig om de mogelijkheden te bekijken voor het bouwen en inrichten van een homesience-class (verzorgingslokaal) waar kinderen leren koken, wassen, hygiene, etc. Verder zijn yves en ik van plan om het sportterrein (een grubbig weitje) wat meer mogelijkheden te bieden dan alleen maar wat rondrennen. We denken aan wat cricket-facilities, vollynet, ballen, exercise-rekken. Sport is gewoon belangrijk. Deze school is in dit gebied erg achtergesteld en verwaarloosd. Er is zelfs geen schoolhoofd. Het lijkt wat chaotisch. Daarom proberen we met onze contacten binnen de lokale autoriteit aan te dringen op het installeren van een schoolhoofd. Ik hoop gewoon met Yves het gespendeerde geld van Mensen met goede wil op een juiste plaats te verwerken. Kinderen staan nog steeds op nummer 1. En nu heb ik honger.... zo.
Veel groeten vanuit Sri Lanka Mata.
En tot the next call...