Verslaafd voor het leven

Na een lange stilte volgt dan nu de storm. Daar ik deze keer wel kan voorspellen dat ik het verhaal iets minder kort ga houden dan voorheen, leek het mij beter op voorhand op Tine's laptop deze tekst te tikken. Een lichte frustratie; De Frans-Belgische Azerty toetsenborden zijn nogal vervelend als je gewend bent snel te typen. Maar omdat ik nu nogal wat van uw tijd en leesgeduld zal eisen lijkt het me niet relevant van mijn irritaties te verhalen. (jammer ik had een paar leuke die ik u niet graag zou ontzeggen). Genoeg gezwets, to the point graag.

In het laatste verslag heb ik voornamelijk beschreven hoe onze rondreis is geweest. Nu wil ik graag wat meer zeggen over onze activiteiten. Ik moet zeggen dat ik het nog nooit zo druk heb gehad in Sri Lanka als de afgelopen twee weken. Ik ben momenteel bezig met een viertal projecten. Op de eerste plaats het zogenaamde "wereldproject" dat ik samen run met mijn soulmate Yves. Ten tweede heb ik het project "Global Link" gelanceerd met Dhr Sarath Nanayakkara, hierbij gaat het om gratis Engelsonderwijs voor de minderbedeelde kinderen. Ten Derde is er natuurlijk de Muziekstage van Tine en Maartje met het grote concert op 12 augustus. De organisatie hiervan is allerminst eenvoudig en nogal tijd-, en energierovend. Maar dit ligt uiteraard niet op mijn schouders alleen. De Meiden hebben hier het leeuwendeel in. Ten Vierde hebben we een lokale commissie opgericht voor stagestructuur voor lerarenopleiding. (uitleg volgt).

1. Nog enkele dagen en het begeerde toiletblok wordt voltooid. Nimal (de bouwmeester,opzichter) werkt zich helemaal suf om voor ons vertrek de werkzaamheden af te ronden. Wij zijn hem hiervoor erg dankbaar. Note; ik ken niemand op dit hele eiland die zo snel en efficient werkt als hij. Ik heb gelukkig ook nog zelf fysiek kunnen meewerken. Na al het organiseer, telefoneer, arrangeer, rondgereis, en ge"superviseer" is het wel eens prettig om gewoon in je werkkloffie lekker onder de verf, te zweten in de Sri Lankaanse zon. De werklui hier geloofden hun ogen niet dat ik gewoon naast hun kwam zitten eten (met handen) tijdens de lunch. De meeste opdrachtgevers laten zich niet in met arbeiders. Ik weet nu wel waarom mijn gebouw wel op tijd voltooid wordt. Ik voel het als mijn verantwoordelijkheid om zo vaak mogelijk de werkplaats te bezoeken. Voor iets meer dan 3000 EURO heeft deze school nu degelijke hygienische en goed te onderhouden sanitaire voorzieningen. Hiervoor dank ik de hoofdsponsoren; Graaf Huijn College, Trevianum College, en natuurlijk veel Vrienden, kennissen en familie, die hun steentje of steen hebben bij gedragen. Ik ben er zeker van dat het geld goed besteed is. Naast dit gebouw hebben wij ook nog geld besteed aan -de behandeling van een jongetje met een ernstige virale huidziekte (78 EURO) en ik heb met Yves besloten de kinderen die aan het concert deelnemen te belonen en bedanken met een goed en degelijk woordenbook Engels-Singalees. Er zijn vele soorten maar we hebben gekozen voor de beste kwaliteit. Met een leuke korting hebben we er 170 besteld. (rond de 1000 EURO).

2. Afgelopen Zondag is mijn persoonlijk project gelanceerd. Hierover heb ik nog niet veel vermeld. Op de school in Gotatuwa heb ik met Yves Dhr Sarath leren kennen. Op die school is hij aangesteld als Engels leraar. Hij krijgt alleen geen uren. Eigenlijk is hij verbannen van zijn vorige school waar hij als schoolhoofd een arm jungleschooltje opkrikte tot een school met een erg hoog niveau, vooral wat betreft Engelse taal en discipline. Daar de lokale autoriteiten bang werden dat deze laagwaardige jungleschool (uitgegroeid tot hoogwaardige Arthur C. Clarke school) de befaamde rijkeluisscholen zou overtreffen, werd Sarath overgeplaatst. Alles wat hij had opgebouwd zakt weer in. Momenteel verdoet hij zijn tijd op een school waar hij geen enkel recht of middel heeft. In Sri Lanka zit het onderwijs zo in elkaar dat na de reguliere lestijd, de kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen, na school naar prive-klassen gaan. Hierbij gaat het vaak om engels, computer of andere bijlessen. M.a.w. dat wat arme kinderen missen op school kunnen zij niet meer inhalen. De kloof tussen arm en rijk, tussen onderontwikkeld en ontwikkeld steeds groter zal worden. Yves en ik waren het eens met Sarath dat er voor deze arme kinderen een compensatie moest komen. Om een kloof te dichten, en dan heb ik het niet alleen over arm en rijk, maar ook over Tamil en Singalees, Hindoe en Moslim, moeten kinderen kunnen communiceren. Engels als "linklanguage" leek ons het beste. Na Yves' vertrek ben ik hier met Sarath dieper op in gegaan. We hebben een aantal concepten uitgewerkt, profielen gemaakt, vrijwilligers gezocht en de mogelijkheden voor een concrete uitvoering besproken. Uiteindelijk kwam alles vorige week zondag bij elkaar. Rond de 140 kindern staan momenteel ingeschreven voor ons project. Free English Tuition for underpriviliged Children. Onze naam; GLOBAL LINK, ons motto, "towards the global village". Ik ben erg gelukkig dat alles tot zover meezit, maar ik ben ook wel nerveus. Dit is een project dat ik niet ga afronden in een jaar. Dit is een lancering in de toekomst. Niet alleen voor Baddegama, niet alleen voor Sri Lanka. Het moet een gedachte worden die overal ter wereld kan worden uitgevoerd. Financieel gevoed door een stichting die ik ga oprichten in Nederland. Ondersteund door vrijwillige Engelsdocenten/studenten. Ik ben nog niet toegekomen aan een officiele format voor het concept. Wel hoop ik in de toekomst mensen te vinden die op maandelijkse basis willen doneren voor dit project. Los van de lonen voor lokale engels docenten (78EURO p/mnd) zijn er nog geen grote kosten aan dit project verbonden. Er zijn al veel tempels gratis ter beschikking gesteld voor de klassen ook in de toekomst. Gisteren is de tweede bijeenkomst geweest en er zijn weer 39 aanmeldingen bij gekomen. Het dreigt een succes te worden. Nu hopen op genoeg steun.

3)De Muziekstage. Deze hebben we afgelopen zaterdag afgerond met een spetterend concert van kinderen en voor kinderen. Ik had een geniale naam verzonnen voor deze gelegenheid, maar er zat al patent op de naam kinderen voor kinderen. Dat wist ik niet!? Maar goed.
Het hele concert was een complete Srilankaans/westerse mix met alle lokale gebruiken van dien. Onze Chief Guest (dat is hier gebruikelijk) was de burgemeester van Galle, een nogal invloedrijk man die erg enthousiast was over ons initiatief, alsook de hele horde monniken die ik had uitgenodigd. Een marchingband (kinderen van een van onze stagescholen) leidde de gasten naar de vlaggemasten. Daar werden de Srilankaanse, Nederlandse en Belgische vlag gehesen. Chauvinistisch als we zijn stonden maartje en ik er op om bij het hijsen van onze nationale tricolore demonstratief, provocerend, triomfantelijk, door en door patriotisch, en een weinig uitdagend in plaats van het Wilhelmus, Het bronsgroen eikenhout over de SriLankaanse wouden en paddy fields te laten weerklinken. Onze harten waren met vaderlandsliefde (limburg dan) vervuld. En nu lijkt het me beter weer to the point te komen. dank u.
Een dansgroep leidde de gasten naar binnen. Daar hielden Maartje en tine een speech, ook Samita thera (monnik) deed zijn zegje. Daarna was er een breed scala aan acts waaronder twee schoolkoren, een dansgroep, een muziek/zang groep en maartje en tine's aangeleerd stukje met de Gotatuwa school (deze kinderen hadden nog nooit op een podium gestaan en in drie repetities presteerden zij ver boven ieders verwachting).
Als slotact speelde en zong ik met Tine Maartje en Tony enkele liedjes (proud Mary, obladi (int srilankaans), calabaca, en Akuru meki ne.) Dat laatste was voor iedereen een verassing. He webben een driestemmige bewerking gemaakt van een bekend Srilankaans liedje. Dit kwam heel goed aan. Ik ben in ieder geval hardstikke tevreden over deze stage periode. We en ze hebben keihard gewerkt en dan mag men ook weten.

4) Stageproject. We zijn de afgelopen twee weken ook intens bezig geweest met het opstellen van een commissie. In een aantal vergaderingen hebben we een concept gevormd om stagaires vanuit Nederland goed en volgens vaste structuren te begeleiden. We hebben voor vier sectoren persoonlijke stagebegeleiders aangewezen (engels, muziek, pabo en kunstacademie). De basis ligt nu redelijk solide. Maartje Tine Yves en Ik zullen als contactpersonen fungeren. Ik wijdt nog niet graag teveel uit over details, omdat we momenteel nog bezig zijn het uiteindelijke concept uit te schrijven. Als de animo groot genoeg is willen wij ook hier een stichting voor oprichten. Wat ik wel kan zeggen is dat er serieuze, gemotiveerde en professionele mensen van juiste instanties deel uit maken van dit project. tot zover dan

U bent er doorheen! Ik wil u danken voor uw aandacht. Dit is ook waarschijnlijk het laatste of een na laatste bericht uit Sri Lanka. We zitten nu in hikkaduwa Hotel uit te hijgen. Bijna met tranen in de ogen moet ik woensdag nacht afscheid nemen van de grootste verslaving in mijn leven. Mijn fysieke toestand mag wel weer wat opgekrikt worden. Ik ben ronduit uitgeput. Maar... Ik denk dat mijn hersenpan nu het meeste werk gaat krijgen. Er moeten zes weken ervaringen, gedachtes en emoties verwerkt worden. Ik van de vorige keer dat ik hier was hoelang het heeft geduurd vooraleer ik afgekickt was. Ik ben schijnbaar nooit afgekickt geraakt. Voor het leven verslaafd dus, peins ik. Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor hun steun en opkikkers, waardering en liefde. Voor dat ik hier in snikken ga uitbarsten neem ik voorlopig afscheid. tot gauw lieve mensen.